Bij keuzes rondom dieren dient welzijn de eerste overweging te zijn. Zowel bij de overweging voor welke soorten aanscherping van de wetgeving noodzakelijk is als bij de bepaling op welke manier men een soort zou moeten houden en verzorgen. Wanneer men zich in de cijfers verdiept moet al snel de conclusie getrokken worden dat in de particuliere houderij het zwaartepunt van welzijnsproblematiek ligt bij de soorten die ook het vaakst als huisdier worden gehouden: Honden, katten, konijnen, cavia’s… Het zou goed zijn om gezamenlijk na te denken over hoe we in Nederland deze problemen zouden kunnen aanpakken.

Een belangrijke stap bij de verhoging van dierwelzijn is goede educatie van houders. Niet alleen van professionals, maar vooral ook van particulieren. Er is in het besluit houders van dieren een mooie start gemaakt met o.a. de vakbekwaamheidsbewijzen, en de verplichting tot schriftelijke voorlichting bij de verkoop van een dier. In onze optiek kan daarnaast ook meer verantwoording bij de koper worden gelegd. De verplichte voorlichting kan bovendien nog veel specifieker, en grondiger.

Bij conservatie wordt vaak gedacht aan beschermde natuurgebieden. Soms is bekend dat dierentuinen deelnemen aan fokprogramma’s. De bijdrage vanuit particulieren is echter vaak onderbelicht. Bovendien liggen daar nog vele mogelijkheden die momenteel niet optimaal benut worden, terwijl veel soortspecifieke expertise zich onder particuliere houders bevindt. Vanuit verschillende verenigingen zijn succesvolle conservatie-initiatieven ontstaan en niet zelden doen de eerste kweeksuccessen met diersoorten zich bij particuliere houders voor. Hier liggen daarom nog veel kansen voor het bijdragen aan conservatieprojecten voor zowel professionals als voor particuliere experts. Ook op het gebied van (financiële) ondersteuning van reeds bestaande conservatieprojecten zouden zowel particulieren als het bedrijfsleven zich nog meer verdienstelijk kunnen maken.

Het borgen van kennis wordt meer en meer een belangrijk item. Daar waar men zich vroeger aansloot bij een vereniging om kennis te vergaren, is het onder de jongere dierhouders meer en meer gebruikelijk om hun heil op internet te zoeken. Verenigingen melden een merkbare vergrijzing en zonder aanwas van jongere leden om de kennis aan over te dragen, of gestructureerde borging van deze kennis, gaat veel verloren. Het is noodzakelijk om actief op zoek te gaan naar middelen om de huidige kennis vast te leggen, en te delen. Dierwelzijn en de ontwikkelingen binnen de houderij zullen daar direct de vruchten van plukken.